بی تو در مغرب تنهایی خویش  
 پشت یک کوه بلند    
همه از جنس غبار          
 می نشینم به تماشای شکست

 در شبی تیره و تار          
زنده بر پیکر خویش
سوره ی فاتحه را می خوانم

  یی تو ای نغمه ی خوشبختی و عشق

  شب صحرای سکوت
نبرد راه به دنیای درخشان سحر!!!