نگاهت را مگیر از من

نگاهم می کنی نم نم

 سراپای وجودم را

 به آب عشق می شویی

 و می گویی به من رازی

 که این مدت زچشمانت نفهمیدم

 نگاهم می کنی     چشمت         به مویم می کشد دستی

 تو از نسل کدامین نرگس مستی

 که جز مستان کسی تعبیر خوابت را نمی داند

 مشو دلگیر اگر گاهی سراغت را نمی گیرم

 خیالم راحت عشق زلال توست

 نباشم یا که باشم پیش چشمانت

 دلم مست خیال توست

 مال توست

 نگاهم کن        نگاهت را مگیر از من       نگاهم کن که چشمانت

 مرا حکم نفس دارد

 اگر باور نمی داری

 نگاهت را بگیر از من

و مرگ آرزوهای

 نه چندان دور این دل را

 تماشا کن

دستش انگار نسیمی است ز گلزار بهشت

می کشد بر سر من

مهربان مادر من

می توان در نفسش بوی خدا را حس کرد

هر زمان دشت دل از غصه ی دوران خشکید

مادرم باران شد

نم نم از عشق برایم بارید

لنگ لالایی شب بود لبش

روز ها می خوابید

سرمن

دامن او

همه ی ثانیه ها می دانند

بیصدا سوختن مادر را

مادر ای هستی بخش

من اگر گل کردم

من اگر روییدم

تو زمینم بودی

شیره ی جان تو را نوشیدم

قدمت را بگذار

چشمم از منت پایت خالیست

گر چه از بار زمان سنگینم

سن و سالی دارم

دامن امن تو را میخواهم

تشنه ی یک خوابم

مادر ای خوب خدا

سخت نگیری بر من

بوی شیر از دهنم می آید !